о4ко : Рассказ аксакала-3

16:28  31-05-2011
Билат, и нэ гавары, Максым. В гарах сылна жрат хатэт. Пайдеш в гара трава сабират, дэн сабырат, два сабырат, нэдэла сабырат, мэсац сабырат. Нэт гашыш, а жрат хатэт. Мыш паймал-мала, арел паймал- мала, жрат хатэт.
Как та атэц пазвал и гаварыт. Слюшай гаварыт, сын, гаварыт. Нада в гара пайты, хуй на баба стаят пэрэстал, нада сабрат афрадызыак читоб хуй стаят, баба ибат, спэрмий.
Атэц, гаварю, как я трава прынеси, я толка чито в гора хадыл, тощи, как баран, за канапля хадыл, нэт канапла.
Атэц минэ уэбал и гаварыт. Сука билат, гаварыт, члэнасос гаварыт, пыдар гноыны, ыды за трава и читоб бэз выагры нэ вазвращалса. А читоб нэ галадат знаю я одын малчик, карэнья харош ищэт вкюсни-вкюсни. Вазмы его и не сдохнэш.
Пашол я с малчык в гара. Дэн пашол, два пашол, нэдэла пашол. Жрат хатэт. Малчык, гавару, ищы карэнья. Какой карэнья, гаварыт, я билат, толко писка в штаны наыты магу.
Ах ты, гавару, гныда, так чито ж нам тыпер дэлат. Ещо нэдэла прашол. Жрат хатэт, как сабака. Малчык, гавару, под суды. Он падашол. Я его зарэзал и съэл. А ты гаварыш, Максым, нэт еда в гара. Ест, Максым, ест.

Аксакал накрылся буркой и захрапел. А я еще долго смотрел на языки костра, размышляя об удивительных прелестах горской жизни.

(с) красивая ака максим сладенький ака о4ко